Hayatım boyunca çok kullanmadığım kelimeleri bir seferlik bu Tur için kullanıyorum... Neden- Niçin- Nasıl- Niye
2008 yılı kaderin ağlarını ördüğü yıl, devamında acısı tatlısı ile geçen 3 yıl, ve yıl 2011
Bazen Hayat; Seni bulunduğun yerden alıp, başka bir yere koyar, Ve derki; Buradan devam et...! o zaman bu hayata karşı bir şeyler yapmalı. dedim ve bilgi ve düşüncelerimizden eşimle beraber neler yaparızı gündeme koyduk. 5.yılda Sensiz 5 yıl projesinin güzel olacağı düşüncesiyle gittiğimiz bu yolu ssizlerle paylaşıyorum. çalışma hayatımda hep başkalarına yaptığım güzellikleri, bu sefer kendi aileme yapmak istiyorum. zengin veya param olsa, adına anısına Çeşme, Okul, Derslik yaptırırdım veya fakir öğrencilere burs verirdim, sokak, cadde, parkada adını verdiremiyeceğime göre, Bisiklet ve üstümde resim ve yazı olan Tişortla yapacağım gezi ve turlardaki anıları web sayfamda www.bisiklethobimiz.com da Dostlarla paylaşarak ölümsüzleştirmek. Bu doğrultuda oğlumu kaybettiğim (ewing sarkoma) Kemik Kanseri 5. yılında Eşimin desteği ile Doğu Karadeniz Sarp sınır kapısı, Batı Karadeniz, İğneada, Çanakkale Şehitlik Turu, İzmir, 2500 km. diye yazdım ama görülecek yerlerede gidince 3000 km. yi buldu. 245 saat pedal çevirme (yer yer yürüyerek çıktığım yerlerde oldu, 160 km. araçla 180 km. bisikletsiz dolmuşla gittiğim yerler oldu. 100 km. kayıtsız çarşı turları. gün sayısı 53 benim doğum tarihim. eşimin yaşı, 2 eylül Eskişehir'in kurtuluş günü
10 Temmuz 2016 oğlumu kaybettiğimin 5. yılı 12 Temmuz 2016 otobüsle Lüks Karadeniz Sarp sınır kapısına yola çıktım saat 11.00 sıkıntısız rahat bir yolculuktan sonra sarpa geldim. ilk defa geliyorum. bisikleti çıkaracağım bagaj ağzına kadar dolu, Gürcistan'a gidecek yolcular otobüsten indiler bavullarını 2 sınır arasında tarafsız bölge alıp karşı gümrüğe gidiyorlarmış. bisikleti almam tarafsız bölgede insanlar bavullarını aldıktan sonra aldım, ve sarp sınır kapısında resim çektirip, Hopa'ya doğru yola çıktım.Allah utandırmasın.
Tur, gezi boyunca konuştuğum yöre halkına kendi adımı, künyemi okudum, hedefimi anlattım. ama onların adlarını kendileri söylerse, duydum. adlarını sormadım, resim çektirmek için ısrar etmedim. belki istemezler diye, kendilerinden gelen teklifleri hiç geri çevirmedim. hem onların, hem benim fotoğraf makinaları ile resim çektik. çaylarını içtim, ( Karadeniz ve Trakya da çay içilir.) çay parası neredeyse vermedim, veremedim. diyebilirim. Karadeniz ve Trakya halkı misafirperver, yardımsever, gezim boyunca hep iyi insanlarla karşılaştım, sorun yaşamadım. bu turda gezide diyebiliriz, ocak 2016 yılında eşimle ortak kararımız, sonrası internetten uzun araştırmalar, aldığım notlar, ve resim, video için fotoğraf makinası, aksiyon kamerası, hafıza kartı, taşınabilir bellek, yedek pil, kablolar, bunları taşımak için öne modifiye çanta ve taşınma aparatı, günlük nerelere kadar gidebilirim, nerelerde kalabilirim, beslenme nasıl olacak, ateş yakmayacağıma göre nasıl olmalı, trafik bilgim iyi olsa da ilk defa gideceğim yollar. sponsorum yok, nakit, destek ve yardım almayı hiç düşünmedim, çünkü çekeceğim resim, video, bilgiler benim olmaz, başkasına yaptığım bir çalışmayı kendime mâl edemem, bana yakışmaz, yolda da söylediğim gibi harcamam gereken ama bir şekilde harcayamadığım, (isimsiz kahramanlarım) için,cebimde kalan parayı nakdi bir YARDIM KURULUŞUNA BAĞIŞLAYACAĞIM.dedim. (ilerleyen günlerde rakkamı kesinleştireyim), Banada bu yakışır. Teşekkürler.